en, Tartaren en Japanners, zijn voor Korea's zelfstandigheid noodlottig geweest en hebben tot uitkomst gehad dat China zijn suzerein werd, aan wien het schatting had op te brengen (Ao 1369) [111] en dat de Japanners zich nestelden in de havenplaats Poesan--door Westerlingen, in navolging van de Japanners, Foesan genoemd--aan de Oostkust van Korea (Ao 1592) [112].
In 1619 kwam Korea als vazal van China in strijd met de Tartaren of Manchoe's en deed toen de ondervinding op dat deze indringers in en latere veroveraars van China, ook zijne meerderen waren in den oorlog [113], met het gevolg dat de Koning in 1627 genoopt werd een verdrag met deze vijanden aan te gaan. Toen dit van zijn kant niet werd nageleefd, deden de Manchoe's in 1637 een zegevierenden inval in zijn land--waarbij Weltevree's beide kameraden het leven lieten--en dwongen den Koning om vrede te vragen, die hem werd toegestaan op voorwaarden welker zachtheid de Koreanen hebben erkend door de oprichting van een gedenkzuil [114], en waardoor de Manchoe heerscher in de plaats trad van den Keizer van China als suzerein van Korea [115].
Gehoor gevende aan de eischen van den Sjogoen [116], zond Korea geregeld gezantschappen naar Japan, waarvan wij al in 1617 melding vinden gemaakt [117] en waarover Compagnie's vertegenwoordigers aldaar herhaaldelijk hebben bericht [118], maar welke aan Hamel en de zijnen onbekend schijnen te zijn gebleven, hoewel die huldebetuigingen in hun tijd nog niet waren afgeschaft [119]. Zij hebben wel geweten dat de Japanners te Foesan een loge hadden, van eenige--trouwens hun verboden--aanraking met die vreemdelingen wordt evenwel in Hamel's Journaal niet gesproken; blijkbaar hebben de Koreanen die zoo afdoende weten te verhinderen, dat de schipbreukelingen zelfs geen bericht aan hunne landgenooten te Nagasaki hebben kunnen doen toekomen.
Hetgeen de Koreanen van hunne naburen hadden ondervonden, verklaart hun streven om zich zooveel mogelijk te onthouden van elk verkeer met vreemdelingen. De gevolgen welke de to